Het einde van het een is het begin van het ander

Lieve Allemaal
Hier weer een berichtje vanuit het verre Australië. De laatste weken zijn voorbij gevlogen en nu is het dan bijna tijd om Cairns na een halfjaar te verlaten. Best een gekke gedachte aangezien het toch wel als thuis voelt, maar ik kijk er enorm naar uit om wat van Australië te gaan zien. Maar dat avontuur begint pas over een week.

De afgelopen weken heb ik veel leuke, gekke en spannende dingen beleeft. Twee week geleden heb ik samen met wat staf een autootje gehuurd en zijn we naar de Tablelands geweest. Hier ben ik in het begin ook naar toe geweest met Nieke, maar toen was het regenseizoen nog niet begonnen. De afgelopen weken heeft het veel geregend dus de watervallen waren enorm. Dit was natuurlijk super mooi. We waren alle watervallen bij langs gegaan en we kregen een flinke dosis regen over ons heen. Na een dag watervallen kwamen we als een stel doorweekte katten terug in het hostel. Maar het was de moeite waard. De donderdag na mijn ‘weekend’ stond er opeens een verrassing voor mijn deur. Rebecca een meisje waarmee ik drie maanden geleden heel goed bevriend was geraakt bij Nomads was terug voor een weekje dus konden we mooi voor het werk even bij kletsen. Afgelopen weekend hadden Becca en ik zin om iets leuks te doen. Becca wou graag bungeejumpen maar dat zou ik nog voor geen goud doen. Dus zei ik dat ik eigenlijk wel graag wou Skydiven. Zo gezegd zo gedaan. Becca en ik naar de travel desk in het hostel en we konden de volgende dag gaan Skydiven.

Dinsdag 18 februari was het dan zo ver, Becca en ik zouden om half 7 in de ochtend worden opgehaald. Aangezien het nogal een hectische nacht was geweest (met een brandalarm die om half 5 af ging) had Becca zich verslapen dus moest ik die haar bed uit trappen. Uiteindelijk waren we op tijd voor de pick up voor de Skydive. We moesten nog vele hostels bij langs dus we hadden zeker nog een uur door Cairns gereden. Nadat iedereen in de bus zat vertelde de chauffeur dat we een uur in Cairns moesten wachten omdat de weersomstandigheden in Mission Beach te slecht waren en ze nog zouden horen of het Skydiven door zou gaan. Na een uur gewacht te hebben vertelde de vrouw dat we nog een uur moesten wachten. 10 minuten daarna vertelde ze dat de Skydive niet door zou gaan. Dit was natuurlijk hartstikke balen. Weer terug in het hostel wachtte Becca en ik tot dat de travel desk open zou gaan. Toen deze eenmaal open was vertelde Megsi dat we ook van bedrijf konden wisselen en dat we dan naast een video ook foto’s als bewijs zouden krijgen. Becca had haar Skydive al gedaan met dit bedrijf dus die wou haar geld terug, maar ik had toch besloten de sprong te wagen en met het andere bedrijf de Skydive te gaan doen. Een uur later werd ik opgehaald en gingen we naar Innersfail een plaatsje dat een uur ten zuiden van Cairns ligt. In Innersfail begon het wachten tot dat ik het vliegtuig in moest. Ik had nu ook te horen gekregen dat landen op het strand niet kon maar in de plaats daarvoor mocht ik van 15000 ft springen. Dit is normaal gesproken 14.000 ft, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Nadat ik in het Skydive pak was gehesen kreeg ik de instructies over wat ik moest doen en wat vooral niet. Na nog 20 minuten wachten ging het dan toch echt gebeuren. Ik, Margot gaat uit een vliegtuig springen. Toch wel erg gespannen stapte ik het vliegtuig in met de instructeur waarmee ik de tandemsprong ging doen. Op 14.000 ft gingen de eerste mensen het vliegtuig uit. Dit is echt een rare gewaarwording want die mensen verdwijnen gewoon het diepe in. Nadat iedereen voor de 14.000 ft er uitgesprongen was ging de deur weer dicht en gingen we nog een 1000ft de lucht in. Nog een persoon ging mij voor en toen was het tijd voor mij om het vliegtuig uit te vallen. De vrije val was het meest vetten en ook enge wat ik ooit heb gedaan. Je ziet de grond op je afkomen maar je hebt zo’n geweldig uitzicht. Na een vrije val van iets meer dan een minuut en dus ook meer dan een minuut gillende Margot ging de parachute gelukkig open en kon ik van het uitzicht genieten. Ook liet de instructeur mij nog even sturen. Dit was natuurlijk hartstikke spannend maar ook super vet. Daarna was het alweer tijd om ons voor te bereiden op de landing. Dit betekende voor mij dat ik mijn knieën omhoog moest trekken en deze moest ondersteunen met mijn handen zodat ik op mijn kont kon landen. Dit ging helemaal goed en ik stond na ca 7 minuten weer veilig op de grond. Ik kan echt oprecht zeggen de Skydive was het meest vette, meest geweldige, meest onbeschrijfelijke wat ik ooit heb gedaan. Ik had dit voor geen goud willen missen en blij dat ik dit toch nog op het laatste moment in Cairns heb kunnen doen. Het is de meest geweldige afsluiter van mijn top tijd hier.

Afgelopen week was het dus mijn laatste werk week. Ik was maandag en dinsdag vrij dus wat wassen gedraaid. Vrijdag was mijn laatste werkdag, wat natuurlijk wel gek is als je zolang achter die receptie hebt gewerkt. Vrijdag heb ik de eerste mensen dan ook al gedag gezegd, het is en blijft een gekke gedachte dat je sommige mensen gewoon nooit meer terug zal zien. Vrijdagavond voor de laatste keer uit geweest in Cairns, dit was super gezellig, maar gelukkig geen kater :P. Vandaag de koffer ingepakt wat nog een hele klus was veel dingen weg gegooid. Maar dat is ook niet gek na zes maanden. Morgen zal ik om 7.25 in de ochtend op de bus stappen naar magnetic Island en dan gaat mijn east coast toch echt beginnen. Spannend!! Ik zal proberen jullie zo af en toe te updaten is het niet via waarbenjij.nu dan is het wel via facebook. Maar voor nu…

Heel veel liefs